Rüzgar Şiiri - Suzan Batmankaya

Rüzgarı bekledi..
Şimdi,bir oksijen maskesi lazım ruha
Sıkıştırmak zamanı,
Nefes almak kendi başına,
Üzerine gelmeden hayaller,
Beklentiler, ertenilen tüm düşler...
Ruhu yoran, kendi karmaşan.
Kendindesin sen, hani hep senlerdesin ya

Biraz çıksan dünya dertlerinden,
Biraz aşık olsan,
Saçma da olsa sarhoş olsan.
Biraz geceyi alsan koynuna,
Üstünü örten bir ele sarılsan.

Yalnızlık, kendi yarattığın bir işkencedir bazen.
Bazende, bir ödüldür kendi evreninde.
Onu kullanmasını bilirsen yükselir,
Onu çok seversen, uzaklaşırsın kendinden.

Kendi hüznünde boğulur insanoğlu,
En kolayıdır kendine acımak.
Zor olan yüzleşmektir,
Zor olan teslim olmaktır ana.

Ana teslim olsan,
Yarattığın zindanlardan çıksan,
Anahtarının, kendi cebinde saklı olduğunu göreceksin.

Sadece baktığın yerde değil, an..
Kıtanı terket ve rüzgarı bekle.! ! !