Sırt üstü yatıyordum
Rüzgar üzerimden geçiyordu..
Kalktım..yürüdüm..
Rüzgar
Gömleğimin yakalarını..
Saçlarımı okşuyordu..
Koşmaya başladım..
Rüzgar
Benden hızlı koşuyordu..
Ne kadar hızlı koşsam da
Rüzgarı geçemiyordum..
Zaten koştukça
Kendim de rüzgar oluyordum..
Rüzgar..,
Soğuğun sıcağı...
İnsanlık ise,
İyiliğin kötülüğü
Kovalaması ile oluşuyordu...
İnsan
Hep koşuyordu..
Rüzgar
Hep esiyordu..
Kayıt Tarihi : 8.8.2010 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İklimler için rüzgarlar.. Sevgiler için duygular esmeliydi..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!