Rüzgâr ıslık çalıyor penceremden
Bir sevdadan bir ayrılıktan
Kulağıma fısıldıyor ufaktan ufağa
Bazen hüzün bazen gözyaşı katıyor nağmelerine
Dinliyorum sessizce
Rüzgârın ısılığını
Derinde derine dökülüyor içinde ne varsa
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
