Rüzgar Şiiri - Yüksel Erentürk Yılmaz

Ne zaman yaprak sallansa dalında,
Ben, hep o deli rüzgardan bilirim,
Nedendir içimdeki anlamsız ürperti,
Nedendir bu denli ürkekliğim,
Ne zaman kırılsa bir uçurtmanın ipi,
Vaktiyle düşse de ağaçtaki meyve dalından yere,
Ansızın çıkıp gelse bir Tanrı misafiri eve,
Sevinmesine sevinirim,
Ama ben yine de o deli rüzgardan bilirim.
Rüzgarlı sokak,
Rüzgarlı mezarlık,
Rüzgarlı tepe,
İnsanlar sokaklarda, insanlar mezarlıkta,
Çocuklar, ipi kırılmış uçurtmasıyla karanlık sokaklarda,
Yalınayak; koşmakta, ağlamakta,
Hıçkırıkla önüne gelene sarılmakta,
Bir çocuk gülünce onunla güler sevinirim,
Şimşek çakarsa,
Çocuk ağlarsa,
Ve koparsa elindeki uçurtmanın ipi,
Ben, hep o deli rüzgardan bilirim...