Nasıl ki rüzgar kıvrandırıyorsa dalgaları,
Bil ki rüzgarım sensin:
Dalgalandıran durulmuş duyguları.
Zeus’un şimşeği gibi bölen uykuları,
Çakıyorsun uyumuş kalbime,
Gökgürültüsü sonrası.
Poseidon karanlık ve asi bu gece,
Zeus cevap veriyor bu bilinmezliğe,
Sevgili senin yokluğuna işaret bunlar,
Demeter misali hapsedeceğim kendimi,
Karanlığın derin kuytuluklarında,
Simsiyah bir ölüme kaparken gözlerimi,
Olimpos tanrıları gibi ölümsüz olacağım,
Kalbinde,
Yüreğinde…
Kayıt Tarihi : 26.8.2006 22:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hatice Mine Bahadır](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/08/26/ruzgar-170.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!