Rüzğar Şiiri - Abdulcelil Güven

Savruluyorum bir sonbahar yaprağı gibi
Kurumuşum,sararmışım,yıpranmışım
Savruluyorum İstanbulun dar yollarında
Her adımda bir parçamı kaybediyorum.

Sen dondurucu sonbahar rüzğarı
Bense kurumuş zavallı bir yaprak.
Sen beni savurup sürüklüyorsun,
Bense peşin sıra gidiyorum.
Bu gidiş daha nekadar sürecek,
Hiç parçam kalmayıncayadek mi?
Bitsin istiyorum bu gidiş.
Bitsin istiyorum.
Ya temelli kış gelsin…
Ya bahar…..