Rüzgar Şiiri - Selçuk Karabulut

karanlık gecede kaldı bedenım
sende es derınden ruzıgar,
kımse tutmaz benım ellerım,
sende yandan yana savur ruzgar..

ocagımda yanan ates kor oldu,
bır de sen ufle narına ruzgar,
bahcemın gulu baharda soldu,
bagıma sende kon ruzgar,

ulkemde kalmadı sevda atesı,
bır de sen ufle narına ey ruzgar,
otagımda yok askı nesesı
sagından soluna kos ruzgar...

saırım demem sıır yazamam
kalemıme denızımı getır ruzgar,
kabımda su kalmadı kanamam
sen yagmur ol yag ruzgar..

ey ınsan nesın nerdensın.
soruma sual bul ruzgar,
bılırım yaradandan bır seysın
sende meltem ol anlat ruzgar