Rüyaymış Şiiri - Songül Büyükpınar

Uyandım birden
Kalbim çıkacak yerinden,
Ellerim boş ve buz gibiyim
Tutunmuşum sen diye yorgana
Hani düşersin ya düşlerinde
Birden sanki için kopar
Uçurumun tamda kıyısındaymışım
Karşımda sen varsın
Belli belirsizsin
Bir yanın karanlık ve görünmez
Bir adım atmak istiyorum
Sarılmak için sana doğru uzanıp
Ama her adımda sanki
Geri geri uçuruma gidiyorum
Bakmak istiyorum gözlerine
Ama karanlık soğuk ve donuk
Tutunmak istiyorum ellerine
Ama yok sanki sadece boşluk
Seslenmek birşeyler demek
Yada adını söylemek istiyorum
Nafile ne ben seslenebiliyorum
Nede sen duyuyorsun beni
Yaklaşmak istedikçe sana
Adımlarım hala geri gidiyor
Birden uçurumdan düşüyorum
Kapkara bir boşluktayım
Düşüyorum sonsuzluğa çakılacak gibi
Hep düşüyorum
Uyandım rüyaymış ter kan içindeyim
Dilim damağım kurumuş.
Alışmıştım güya yokluğuna
Giderken bıraktığın acıya kedere
Koca bir yalnızlıkla
Sarıldım bıraktığın hiçliğe
Hala düşüyorum ben
Gözümde iki damla yaşla.