Rüyanla yaşıyorum Şiiri - Tayfun Temizel

Yine akşam yine alacakaranlık..
Elimde bitmeyen bir şişe kanyak..
Parmaklarım artık tek çekimlik bir cigaraya tutsak..
Senden sonra kapım caldı bılıyor musun?
'Gir! ' dedim önce girdi sonra,
sımsıkı kavradı beni o derin yalnızlık..
Senleyken sana erişememe duygusuyla birkez daha
bir kez daha acı hıssettim yüreğimde..
Üzülme, ben iyiyim..
En azından şimdilik iyiyim..

Korkuyorum. Hemde çok korkuyorum..
Ne senden,
Ne de götürdüklerinden artakalanlarla yaşamaktan..
Sensizlik korkutuyor beni..
Ya hulyanı da alıp gidersen benden?
Ya bir gün o köhne karanlık kaldırım koşesinde
beni kucaklayan ruyanı da alıp gidersen?

yine akşam oluyor yine alacakaranlık..
ne kapım çalıyor ne de gir diyemiyorum..
her sabah balık tutmaya gidiyorum..
Yanlış anlama tutmuyorum.. Sadece dert yanıyorum..
Ne olta atıyorum ne de saatlerce bekliyorum..
Sadece seni anlatıyorum onlara..
Mavinin güzellikleri solediklerimi fısıldadılar mı kulağına?

Balıklara dert yandıktan sonra her zaman ki o,
Delme çatma, eski püskü banka oturuyorum..
Arkama yaslanmadan derin bir nefes alıp,
seni oturtuyorum yanıbaşıma..

Üzülmüyorum.. Kırılmıyorum.. Darılmıyorum..
Ben sade ve sadece rüyanLa yaşıyorum..