Rüyan Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Rüyan

Beni Sahralara düşürdü ok yağdırdı gözlerin,
Müjganın ordusuna yenildim, aklım gitti kaldı hayalin.
Sen Yusuf misali ben mihnet cahında bendim ,
Hep rüyamda görürüm kevkeb-i ruhsarın rahşanın.
*
Kirpiklerin kılıcına kuşanıp donanmış gözlerin,
İnsan canından geçmeli sana okursa meydanı.
Feleğin bağışı öyle bir güç ki kalbim acıya hep aç, hiç doymaz oldu,
Mıknatıstan da beter cezbediyor yüreğimi peykanın.
*
Güzelliğinin bağına çok övünme hepsi boşunadır,
Tarac-i hazanımla heba olur bağın bostanın.
İlgisizliğin şarap uykusunda amanım yeter kalk artık,
Saki ya arala gam perdesini gözlerindeki cilvene etrafında cevlanım.
*
Kırma Şiwan’ın kalbini gözlerinin gamzelerile senin yerindir,
Merhamet et lütfet nerede kaldı ahdin şartın peymanın.
Merhamet eyle nerde kaldı ahdin gönülden verdiğin peymanın .

Şiwan ali yilmazdağ