Bir kuş konar her gece,
Rüyalarımdaki darağacına.
Tam asacaklarken uçar gider,
Arkasından cellatlar koşar gider,
Yetişemezler ama hiç.
Bakakalırlar kuşcağızın ardından.
Avuçlarına yem koyup beklerler.
"Belki yeme gelir de yakalarız"derler.
Sonra gelir kuş,konar avuçlarına,
Yer yemlerin hepsini de.
Tam kapatacakken avuclarını,
Yine uçar gider kuş.
Cellatlar arkasından koşar gider.
Öfkelenirler cellatlar,
Kuşcağızı yakalayamadıklarından.
Ama kuş öfkelenmez hiç,
Cellatların onu yakalamak istemelerine.
Aslında sever kuş cellatları,
Cellatlar onu sevmese de..
Çünkü bilir kuş bu öfkenin sebebini.
Onlar özgür değildir bu kuşcağız kadar,
Özgür olamadıklarından kuşa öfkelidirler.
Kuş yine gelir cellatların yanına,
Korkmadan konar avuçlarına.
Onlar ise onu hiç yakalayamazlar.
Kuş bilir elbette:
Dar ağacının özgürlüğü yok edemeyeceğini.
Kayıt Tarihi : 6.5.2018 19:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!