Kederimi pelikan silgiyle silen çocuk

O gece çok ağladım
Ağlamaklı bir şiir nasıl sonlanır sevgilim
Okuduğum tüm şairler de yollarını bulmuş
Ben durup düşünürken hayatın boşluğunda
Gözüme çarpan kedimdi, o bile hayatın akışında
Tam da olması gerektiği gibi
Benden başka herkes ve her şey bu dünyaya ait gibi
Bu gece bunlardan düşünüp çok ağladım
Uykuya dalamıyorum sevgilim
Defterimi kapatıp hüzün dolu şiirleri sabaha yırtıp atacaktım
Ya da hepsini kağıttan gemiler yapıp süs havuzunda birer birer batıracaktım

Bilirsin ben tuhaf rüyaların tam bi delisi
Derken ve günün aydınlanmasını beklerken
Bir çocuk indi gökten omzunda yaşlanmış diş perisi
Sanki varlığı o gece kuruttu gözyaşlarımı süsleyerek
Sildi pelikan silgisiyle bazı kötü cümleleri örseleyerek
Bayram sabahındaydı rüyamın zamânı
Çocuk, aklı ve fikri şekerleri ilk gördüğü heyecanındaydı
Sonra babasının aldığı on ikili pastel kokuyordu saçları
Çizip renklendiriyor keder dolu satırlarımı
Durup şiire bir fon ekledi arkada daima çalan
Aklımı başımdan alıp, sayfaları yırtıp, kağıttan uçak yapan
Uçuruyor

Yetmiyor
Sayfalar arasında papatyalar kurutmuş çocuk
Sarmaşık çizmiş defterimin kenarlarına
Her şey güzel olacak diyor bak benimle yarınlarına
Masumiyette sevilmek bu sanırım
Dokundum ona, bugünlerine ve umutlarına
Sonra çocuk
Limon kolonyasıyla satırları yıkamak istemiş
Tam döktüğü vakit, sayfalar ıslanıp tüm kalem akıvermiş
O ağlamaklı şiir işte böyle sonlandı sevgilim rüyamda
Kafayı kırmış bir şapşal gibi aradım çocuğu 8 Ağustos sabahında