Rüyamda senin kokunu gördüm.

gözlerin gözlerimde kaybolan bir deniz
mavi ve tuzlu gözyaşlarının
kıyısında diz çöküp ağladım
mecbur kaldım
saçlarının arasında uyukladım

kirpiklerin saplandı kalbime
yalnız kaldım
bir gece yarısı çöp kamyonlarının sesiyle uyandım
rüyamda senin kokunu gördüm
sırtımda bir tek seni taşıyorum
parmak uçlarımdan doğacak olan
yalnız seni
bir tek seni seviyorum
ama asla gölgeni değil

kalbi delik
gözleri dışarıda
sözleri içine kaçmış utangaçlıklarımızı hatırla
yarında
her şey bugünün arkasında
saklamıyorum kendimi
daha dün doğmuşum gibi
çırılçıplağım işte
az önce ölmüşüm gibi
soğuk ve yalnızım