Rüyamda kalan Şiiri - Mücahit Aras

Rüyamda senin şehrini gördüm
Adı yok meçhul mahcup bir şehir
Sokağı sen köşesi suskun
Ve kapısı sana açılır gibi duran
Rüyanın içinden çıkmak gibiydi seni düşünmek
Ama rüyadan uyanmak en zoru

Geceydi belki
Zamanın unuttuğu saatteydik
Sen vardın
Ama yüzün
Yıldızların kıyısında asılıydı

Gözlerinle konuşuyordum sessizce
Dilimden düşmeyen o tuhaf kelimelerle
Anlamı olmayan ruhu ağır
Bir dil icat ediyorduk seninle
Konuşuyorduk ama hiç duymuyorduk
Seviyorduk ama hiç dokunmuyorduk

Rüyamda seni kaybettim bir ara
Bir sokak lambasının altında duruyordun belki
Üstünde eski bir hırka,
Soğuk ellerini saklamaya çalışıyordun ceplerinde
Gel dedim gel de anlat bu yoksunluğu
Ama sesim benden önce sustu

Uyandığımda sen yoktun
Bir fincan soğuk kahve
Ve yüzüme yapışmış boşluğun ağırlığı
Her rüya biraz daha eksiltir insanı
Bu rüya beni kendimden koparıp aldı

Sen rüyamda kal
Orada olduğun gibi ulaşılmaz
Çünkü gerçek ellerimi yakacak kadar sert
Ve rüya kalbimi donduracak kadar kısa