Rüyam Şiiri - Semih Sagocak

Ben küçükken,
Büyük, bahçeli bir evimiz vardı.
Akrabalarımız ve çocukları da
Aynı evde yaşardı...

Sabah olur uyanırdık,
Uyanır uyanmaz bahçeye koşardık.
Yağmur,kar, çamur dinlemez,
Hep orda oynardık.
Ne televizyon vardı ne internet,
Ama çok mutlu yaşardık.

Önceki gece senin küçuklük fotoğraflarına baktım.
Şaştım, kaldım güzelliğine,
Bir sigara yaktım.
Dedim ki kendi kendime.
Keşke o zamanlarda yanında olsaydım.
Sonra yatağa uzandım, yattım.
Rüyamda yine sen vardın.
Sardın ya tüm benliğimi,
Tabiki süsleyeceksin,
Hem gündüzümü, hem gecemi.

Meyva ağaçlı bahçemizdeydik,
Sen kiraz ağacında, sallanıyor dallar
Yeşil yapraklar ve kıpkırızı kirazlar var.
Sonra indin ağaçtan, meyvaları toplamışsın eteklerine,
En irisinden de küpe yapmışsın kendine.
Ne güzel yakışmış,
Kırmızı renk bal renkli gözlerine.

Her renkten papatyalar ve kırmızı güller
Sarmıştı her yanı.
Elime bahçe makasını aldım.
Rengarenk çiceklerden kopardım.
Onlardan saçlarına taç yaptım.
Kraliçe gibi olmuştun.
Bahçemizi aydınlatan,
Yeni bir güneş gibi doğmuştun.

Sabah oldu.
İçim huzur dolu.
Mutlulukla uyandım.
Kendi kendime dedim.
Ben o zamanlarda da,
Seni çok ama çok sevdim.