Zıtlıkların rüzgarıyla kendinden geçiyor insanlar gecelerde,
İnsan kafilesi yalnızlık biliyor sanki yapayalnız şehirlerde,
Şehirlerin herc ü merci sonsuzluk biliyor hislere yansıyan tılsımları,
Tılsımların esrarı dağılıyor insanların gezdiği sokaklarda,
Sokakların ruhu çağırıyor sanki zihinleri kurcalayan sorunları,
Sokakların kozmosu kendi ruhuyla besliyor yalnızlıkta sürünen hayatları,
Hayatlar debeleniyor kimliklerini unuttukları bedenlerde,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta