Rüyalarımın Kadını Şiiri - Hakan Önal

bir sabah camdan baktım şehre
ne kadar masumdu uyurken
bir bebek gibi saf görünüşüyle
aldatır beni
geceleri engerekleri sarsa da bedenimi
ve sen rüyalarımın kadını
olmayacaksın uyanışında şehrin
olmayacaksın uyanışımda yanımda
kaldırımlara serdiğimde ayaklarımı
sana benzetiyorum bütün kadınları
saçlarını bakışlarını ve ellerini
halbuki sana benzeyen tek yanları
kadınlıkları
bir varmış bir yokmuş olmaları
bir kadını bir daha görememem
anlamlandırıyordu varlığını
aynı zamanda acılarımı
ama basittin işte
şehrin bir kaldırımtaşı kadar
ve anlamlı bir aradayken
ki o zaman anlıyorum
seni sevmediğimi
uykudayken bir şehir
usulca yollanıyorum
bir kuşun kalbine
gözbebeğine saklıyorum
sana olmayan sevgimi
sonra anlıyorum kuşun çoktan uçup gittini
ve atıyorum kalemi elimden
kağıdı buruşturuyorum saklıyorum
belki yine sevmem diye seni
ya da anlarım diye sevmediğimi