Rüyalarıma Küçücük Pembe Bir Kelebek Kon ...

Kaç kez uyandım bilmiyorum..Ya da uyuduğumu sanıp hiç uyumadım Aptal bir heyecanın sarhoşluğu gibiydi gökle uyumak..
Belki de biraz çekingenlikti benimkisi.. Hani yeterince tanımadıklarımıza duyulanlardan..
Ne de olsa doğayla yaşamanın çoktan unutulduğu yerlerin insanıydım ben..Beton şehirlerin çocuğuydum.. Pek tanışmıyorduk..
Bir masaldayım gibi geldi.Çevirdim ilk sayfayı, en sevdiklerimdendi.. Hani açıldığında sayfanın boşluğundan kabartmalı gibi resim çıkanlardan..Kalın kuşe kağıtlarda yaratılan rengarenk tablolardır onlar...Alıp sizi hiç görmediğiniz yerlere götürürler var mıdır yok mudur hiç bilemediğiniz..
Sizin hiç öyle masal kitabınız oldu mu bilmem? Benim çok oldu..Onlarla sevdim dünyayı kimbilir belki de çok tanımadan..
Yine de oradaydım..O sayfalarda..
Gözlerime yıldızlar döküldü bir sağanaktan
Ellerimi uzatsam sanki koynuma alacaktım..
Bu kadar yakın mıymış yıldızlar? Üstelik ne kadar da çokmuşlar..şaşırdım biraz
Büsbüyük şehirlerin büsbüyük ışıklarında,göklere uzandıklarını sanan binaların arasında yok olmuşlar meğerse..Unutmuştum..
Ahh benim sevgilim! ! Gümüş sakallı kocaman dedem...Ansızın çıktı.. Sanırım ki saklanmıştı.. O karanlık gölgeleri seçemedim diye yoksa bana kızmış mıydı? Bir kısmını o karanlık boşluğa bırakıp sıvışmış gibiydi.. Yarımdı..Ama olsundu.. O yine de benim kocamanımdı..Bakıştık..
Karanlık taşlara dayadık sırtımızı birlikte..Bir ses geliyordu çok yakından
Fısır..fısır..fısır..
Saklambaç oynamayı seven bir ses..Ebelendiğinde yakamozlar bağıracaktı sobe diye
Bizi bekliyormuş meğerse
Ne güzel oynadık
Ve hiç yorulmadık..
Oyun bozan kara kayalar..Neden mor bembe oldunuz?
Bakın işte dede de yoruldu
Yakamozlar suya daldı
Ben uyudum bir düşte...
Rüyalarıma küçücük pembe bir kelebek kondu
Elinde hani o çok sevdiklerimden
Kuşe kağıda basılmış kabartma resimli bir masal

Ayfer Artuç
2 Temmuz 2008 Antalya / Kalkan