Bir eylül akşamıydı.
Sen zambak rengindeydin.
Yüreğime gökkuşağı yumaklarla
bir ters bir düz
dantel işlemekteydin.
Ve ben kaçmaktaydım
peşim sıra gelen gerçeklerden.
Senden ödünç rüya istemekteydim.
Çığlık çığlığa ağlayan hayallerimdi
-sendin yani! -
Ve ben diri göğüslerinin dokunulmazlığında
gerçeklerin kahkahalarını beklemekteydim.
Rüyalarım
asırlar önce firar etmişti.
Gerçeklerin yalın soğukluğundan
bir çocuk gibi çaresiz,
bir köpek gibi şüphe dolu
bir aptal gibi umutlu
gizlenmekteydim.
(13 Mart 1991)
Aşkın GüngörKayıt Tarihi : 21.7.2003 14:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!