Rüyalarım ayrılın! Şiiri - Bünyamin Efe

Yeşile daldığım yolculuğun nirengi taşından yontuluyorum.
İçerden çık, kendi bedenine yıkıl böylece…

Ağır aksak bir düş kırılmaya yüz tutuyor gecede.
Ay ışığında toplaşan kızları kovuyorum.
Ceylan gözden kim içebilir, küçük ellere kim dokunur?
Kader zamansız açılan gökkuşağındaki sarı.
Kim taze gülleri koparır siyah gecede.
Uykuya varmadan uyutmayan gündüzü duyuyorum.
Gözlerim kuruyor, gülleri yıkamaktan.

Bu sabah yalnız bir adamdım masalda dolaşıyorum.
Sesim yankısını alsın diye çimenlerden kopardım.
Göğsümdeki acı kime aitse yerinden alsın.
Saflık sarhoşluğumu aymaz kılıyor, sis yerinde kalsın.
Adım fısıltınla gölgem pembe düşlere dalsın.
Sabah kendine sabah ararken,
Kim alır zamanımı geriye o sevgilinin yüzüne.

Göğe uzandığım her halimden bir bir düşüyorum.
Rüyalarım ayrılın, kendi uykumda yenildim artık…