Rüyalarım Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Bir ipe dizilmiş karıncaların.ayak sesidir geçen zaman.
Sahipsiz hislerimdir,beynimin yamaçlarından tırmanan.
Kurduğum her salıncakta,şu gölgemdir hep salladığım.
Bağırsam duymazki,ardından bakarken son ağladığım.

Hayatımın dar avlusunda,pusuya yatan vahşi rüyalarım.
Kimselere duyuramadığım çığlığımdır,terli sabahlarım.
Alaca karanlığıma doğan öfkelerimden ağlayan benim.
Boğuşurken kırbaçladığım ise,acıların bağrındaki yerim.

Kurşuni bulutların gölgesi düşmüş,yosun rengi akşama.
Çağırsam gelir mi,uykularımda kurduğum fakir soframa?
Beyhude dinleme,çoban köpeklerin sesinde beklediğin,
Bir daha gelmez,gönül akşamlarında en son kaybettiğin.

Titre şimdi,acıların ateşinrde pişirdiğin en son ümidinle.
Boz dumanında kavrulan gecelerin,aşkla yanarken dinle.
Dinle ki,uykunun çarmığında gerilmesin renkli rüyaların.
Hayatın gerçeğine bırak ki doğsun,o tertemiz sabahların.