Rüyalar Unutuluyor da Hayaller Unutulmuyor

Birer birer suya düşen hayallerin
Yok oluşunu görüyorum yaşadıkça
Dayanılmaz bir işkence bu
Sulara düşüp hiç olacak diye
Hayalde kuramıyorum

İçimden geçenleri
Ben anlamaz, ben bilmez iken
Nasıl açıklarım, Nasıl anlatırım sana
Büyük bir kavga var yüreğimde
Hep arada kalıyorum
Çok yara alıyorum

Ne yazdığımın bir önemi yok
Nasıl yazdığımın da öyle
Benim için bir rahatlama bu
Ben şiir derim sen ne dersen de
Ruhumu dinlendiriyorum
Yazıyorum çoğu zaman bilinçsiz
Kendimce oyalanıyorum

Damlalarını bırakmaya hazır bir bulut
Kopmaya ramak kalmış bir fırtına
Sakince kıyıları selamlayan dalgalar
Bazen hışımla kayalara dalan dalgalar oluyorum
Tutmuyor bir saniyem diğerini
Bir ağlıyorsam bir gülüyorum

Ağustos böceği olamadığım oluyor
Ya da işe yaramaz bir vazo
Olmayınca olmuyor işte
Öyle oluyorum ki
Bi boka yaramadığım oluyor
Sövesim geliyor kendime

Sayfalara küfür dolsun istemem
Biliyorum ne kalemin suçu var
Ne de sayfaların
O kadar daralıyorum ki
Kaptırsam hani
Bir kaç saniyede ulaşırım yedi ceddine
Gelmişlere
Geçmişlere
Geleceklere
Terbiyem de müsade eder söyleyeceklerime

İçimden yuvarladım bi tane
Kimse duymayınca hır gür çıkmıyor
Küfür etmek rahatlatıyor
Bazen seviyeyi alçaltmak istiyorum
Bireysel de bi önemi yok
Toplum içinde yayılınca küflü geliyor küfürler

Ne yapacağım lan şimdi
O kadar çok soru soruyorum ki kendime
Cevap verecek fırsat bulamıyorum
Soruların içinde kaybediyorum kendimi
Yatıp uyusam mı?
En iyisi bu
Belki rüya da görürüm
Rüyalar unutuluyor da
Hayaller unutulmuyor.