Şöyle yastığa koyar koymaz başımı
Bir rüya-yı sadıkaya dalıversem
Unutup dünyalık bütün telaşımı
Ol nebînin kapısını çalıversem
Açsa kapıyı o mübarek eliyle
Şaşırsam, öylece donup kalıversem
Gönlümü serinleten seher yeliyle
O eşsiz gül kokusunu alıversem
Vursa yüzüme nur cemalinden ışık
Gözümü kırpmadan gözlerine baksam
Nihayet kavuşsa maşuk ile âşık
Vuslatın ateşinde nefsimi yaksam
Kasva gibi varıp önünde diz çöksem
Sürsem yüzümü ol kadem-i pâkine
Sevincimden ağlayıp gözyaşı döksem
Erebilsem sonsuz aşkın idrakine
Kalmadı bir beklentim fani dünyadan
Kalksın artık kalp gözüme inen perde
Efendimin teşrif ettiği rüyadan
Dilerim uyanayım rûzi mahşerde
(Vuslat Şairi)
25/09/2013
Samsun
Kayıt Tarihi : 24.2.2015 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!