Ölmeyi denedim rüyamda.
Bir kör kuytuya sığındım,
Bir çatlağından içeri aktım toprağın.
Bir damlanın inişine sakladım kendimi.
Kurtuldum sandım, aldandım...
Ölmeyi denedim rüyamda.
Terkedilmiş minarelerin gölgesine attım nefesimi.
Duvarlarının soğukluğuna yasladım yanağımı, ellerimi.
Tepeden tırnağa buz kestim..
Ölmeyi denedim rüyamda.
Karanlığın heyhûlasına saldım bedenimi..
Kör taşların arasına sıkıştı ayaklarım.
Bir kör saat kesti ayak bileklerimi.
Ve arkasına bakmadan akıp gitti..
Bir çığlık daha düşüyor habersizce işte geceye,
Sükûtu ummanlar kadar derin.
Hissini kesiyor,
Dokunduğu her yerimin..
Hayalin ötesine atılıyor hep çığlıklar.
Hiç sevmedim, sevemedim..
Son günün çığlıkları kopuyor âfâkta.
Şafak söküyor inceden inceye..
Ama artık ne çıkar!
Gözler sönük, yaş kuru, kalb ölü..
Ölmeyi denedim rüyamda.
Ummazdım, ama başardım...
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 01:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!