Ruyada-ki Senfoni Şiiri - Alper Aksu

Nazımdım önce ve soğuktu Rusya
Memleket ve Piraye sevgisiyle ısnırken
Yaklasıyordu ölüm yavasca ve sinsice
Memleketimsiz ve Pirayesiz yakaladı
Hain ölüm beni beyaz ve soğuk Rusyalarda

Tekrar uyandım ve;
Bu sefer Ernestoydum
Hani şu Guevera olan..
Mitralyözlerle ve kursunlarla vals yaparken
Yaşamadığım ve düşündüğüm aşklarımı
Aldatıyordum savaşlarla ve kazanıyordum
Hayatıma karşılık kahpe savaşı...

Tekrar uyandım ve;
Bir çocuktum kısa boylu ve çekik gözlü
Hiroşimadaydım öğlen vakti
Ve oyun oynarken
Bulutsuz havada
Süzülen bir uçaktan düşüyordu
Mekanik bir karanlık ve her yer karanlıktı...

Tekrar uyandım ve;
Etraf alev içinde ve yanıyordu
Sazlarım, düslerim ve dostlarım
Bende yanıyordum;
Sivasta ve Madımaktı belki adım...

Tekrar uyandım ve;
Bu sefer gerçekten uyandım
Etrafımda çimenler vardı ve
Sırtımı ağrıtmıştı uyuduğum bank
Simitçiden aldığım sıcak simit
Isıtıyordu üşüyen bedenimi
Deniz dalgalanırken Konakta...

Bir kağıt parçası uçarak geldi yanıma
Bir kitap kağıdı;
Tek bir sayfa ve bir dörtlük vardı
Sayfanın en altında...
Kimindi bilmiyorum ama
Benimdi artık ve benliğimdi
Sahipsiz dörtlük....

'Korku da, ölüm de, acı da
İnsanı yeni bir doğuma hazırlayan sancıdır
Ama unutma ki sakın sevgilim
Meyve vermeyen tek ağaç; Darağacıdır! ..'