Rüya ve gerçek Şiiri - Kemal Polat

Onlar ki zamanın
En korkulu rüyasını gördüler.
Aradan yıllar geçti
Rüya'yı hep gerçek sandılar.

Kimse söylemedi onlara,
Yaşamın rüya olmadığını,
Kimse söylemedi onlara
Çok zamanlarların kalmadığını.

Ne anlaşılmaz, ne ugursuz şeydir
Hep rüya aleminde yaşamak.
Ne kadar acıdır, ne kadar kötü,
Yaşadığının farkında olmamak.

Onları sanki afyonladılar...
Yüzlerce yıl uykularda kaldılar,
Yıllar rüzgar gibi geçti üstlerinden
Ne uyaran oldu, ne de onlar uyandılar.

Onların tüm nimetlerini
Hep uyutanlar yedi.
Yaşadıklarını sandılar...
Aç- susuz, sefil, ve de çıplak
Tam ortalıkta kaldılar
Karlı kış günlerinde ağlıyarak.

Şimdi onlara ne fayda sağlar:
Okadar uykulardan sonra,
Maması elinden alınmış
bir çoçocuk gibi ağlamak.

Haram, zehir zıkkım olsun! ..
Böylelerine gecelerin tatlı uykuları.
Nimetlerini kurda kuşa yem edenler! ..
Yada uyusun, birdaha hiç uyanmasınlar.

'Şubat 2002 / Maltepe / İst. Kemal polat'