sen adını bilmeden sevdiğim
bilirsin tersine çıkar rüyalar
sence tesadüf mü yoksa
bütün bu olanlar
ne bahçe var ortada
ne de bir salıncak
ama sen
yine ince, narin, beyaz
yanında arkadaşların
biri ablanmış
hiç te yalnız bırakmadılar bizi
maksat belli
ve içimdeki çocuğun son çırpınışları
ilk defa tanışamadık
(ablan sağolsun)
sen şaşkın, ben şaşkın
gözüm bir şey görmüyor
bir isim ortada
(zeynep)
biliyorum o sen değilsin
ne güldün tatlı tatlı
ne konuştukça konuştuk
ama sen yine gittin
ben de hiç beklemedim seni
korkmadım hiç,
yıkıldım sadece
artık...
artık herşey bitmişti bence
(kaderdenk noktası)
sen anlat istersen
rüyanın devamını
ben miydim ayarlayan
o güzel karşılaşmayı
tanışıp konuşmadık mı senle
arkamızda bir bahçe
ve yok muydu salıncaklar
söylemedin mi adını sen bana (E D A)
ben yine Neslihan demedim mi sana
konuştukça konuşmadık mı
(tenimizi yakan Güneş e rağmen)
hiç gülmedin mi tatlı tatlı
hiç bakmadın mı gözlerimin içine
hiç mi anlamadın güzelim söyle
seni nasıl sevdiğimi...
sen adını bilmeden sevdiğim
nihayet tanıştık senle
inan hiç bitsin istemedim
o kadar güzel konuşuyordun ki
o kadar güzeldin ki....
15.8.2001
Uğur ÖzüdoğruKayıt Tarihi : 21.8.2001 02:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!