Rûya Naati Şiiri - İbrahim Samet

İsminle zemheri kış bahar oldu, Geceyi gündüz eden bir har oldu
İsmin dilde tatlı bir şerbet gibi, Gönüllerde volkan gibi nâr oldu

Gayrı sonsuz bir gül mevsimi geldi, Gayrı bucaksız manzaralar geldi
İrin damlayan hayat membaına, Cennet ırmaklarından Bahar geldi

Sensiz beldeler hicrana yar oldu, Tebessümler dilde ah-u zar oldu
İsmin ab-u hayat bahşeder gibi, Gönüllerde çağlayan pınar oldu

Mevla’nın hazinesinden Zer geldi, kâinata güzellik Ziver geldi
Nursuz ışıksız kalmış iken dünya, yıldızlardan ziyade Enver geldi

Seni tanımayanlar geda oldu, dahi onlardan feryat nidâ oldu
Bunca Sensiz kalmışlıklar ardından, Vuslatına nice can feda oldu

Mübarek Nur Dağından haber geldi, Cümle cihana muştu sefer geldi
Ağma medeniyetlerin bağrına, doğru yol gösteren O rehber geldi

Mazlumlar ordusuna Serdar oldu, O’na mağlubiyet dahi kâr oldu
Kesatsız esenlik geldi O’nunla, Dava-i ilahi payidar oldu

Kâinata ol İns-ü azam geldi, Bi-nizam memlekete nizam geldi
Bütün bozuk düzenlerin üstüne, Hak katından şeksiz intizam geldi

Alem ateşinde pervane oldu, İzah-ı vasfına bigâne oldu
Gül cemalin bir lahza olsun gören, masivadan geçip figâne oldu

Yaralarımızın Tabibi geldi, Ulu Padişah’ın Habibi geldi
Karanlığı yırtıp ufkun ardından, alemlerin güneşi Nebi geldi

Çoban iken aleme Sertaç oldu, Cümle mahlûkat O'na muhtaç oldu
Hakk'ın huzurunda eyledi talep, ki sonra her secde bir miraç oldu

Nedamet ikliminde kavrulurken, benliğimin esenliği yel geldi,
Toprağı yeşerten yağmur ardından, pislikleri arındıran sel geldi,

Dil güzaf lezzetlerden bizâriken, er-Rahman’ın ikramı Asel geldi,
Güneş solar gül cemalin kıskanıp, ol güzeller sultanı Güzel geldi…