Rüya mı? Şiiri - Salih Yüce

Bitti rüya mermiler temizse ölüyorum
Hazin değildi güya, o hâl ki bitiyorum
Herkesten sakladığım umudun son demleri
Başlıyorum yavaştan kalkmalara, gidiyorum

Seni ilk gördüğümde bir çocuktum
Düşe kalka yokuşunda yoruldum
Acıdır kelimelerin gün gelip bitmesi
Tüm bu hüzünlerimde sorundum

Durdur! Ayıkken sarhoş kafamı
Üstüne gidemez miyim tüm korkuların
Tekrar tekrar deşsen yaramı?
Gelemez miyim üstesinden zaafların

Karanlığa ışık tutsan bu akşam
Yalnızca senin silüetin belirse gözlerime
İkimize son bir iyilik yapsam
Bir ateş püskürtsem, sözlerime

Yalnız seni söyleyen, anlatan sözlerime
Küçük, KÜÇÜK, küçüğüm diye haykıran
Belki de kalır bu yara, son nefesime
Hüznü, sevinci ufuklar ardına varan

Vedayı beraber olanlar eder
Gözlerine bakmamışım, nasıl edeyim
Yetmedi mi bu kadar keder
Gönüle ayrılığı nasıl diyeyim

Yan yana olanlar ayrılır
Elini tutmamışım hiç, nasıl gideyim
Kurut kalbi diyorsun
Biz, biz olmadık nerden bileyim

Keşke etme diyebilseydim
Gölgen kadar yakın olup
Beni guraba bırakma diyebilseydim
Gözlerinin içine bakıp

Keşke bir defa sohbet etseydik
Seni anlattığım çınardan bahsetseydim
Yıldızlardan, geceler boyu konuştuğum
Üstümü örten uyuya kaldığımda

Gevezeliğimden şikayet ederdin belki de
Aşkın bunaltıcı gürültüsünden
Ya da hafif bir yel saçlarını dağıtırken
Dudaklarımdan şiirler dinlerdin

Tanımamak, bilmemek, sesini duymamak
Kokunu içime çekmemek; istememek kararın!
Demek bizim hikayemizin içi bomboşmuş
Yazılmadan kapanan bir kapak...

Pekala, bakmam ardıma daha
Pek âlâ bakmasam da ayrılığa
Uzatma Yüce, dağlar dağlar beni
Gidiyorum bu şehirden, kalkın ayağa!