İçinde insanlar, yüzleri plastik ve erimiş
Katran karası bir deniz balçık,
Uzakta gökyüzünde
Kırmızı bir güneş
Damlayan göz yaşları ile
Fırında kızarmış ayva tatlısı
Soluk bir ışık
Denize uzanan bir balkon
Ve seyreden adamlar
Beyaz giysili, bir omuzları açık...
Zifiri katran karasının arasında
Yüzen insanlar
Hele hele bir tanesinin gözlüğü bile gözünde
Eller havada imdat sesleri
Kurtarıcı bekliyorlardı
Acaba balkondakiler kurtarıcılar mıydı?
Yoksa seyirci mi kalacaklardı?
Kim bilir
Kuran bilir
Bir insan bir insana yardım etmezse
Ne işe yarardı?
Onların kurtarıcı olmaları şarttı.
Ne mutlu onlara seçilmiş kullardı.
Birileri birilerini boğulmaktan kurtaracaktı.
Ama kurtulmaya çaba göstermek şarttı.
Kimileri söz dinledi kurtuldu,
Kimileri aldırmadı boğuldu.
İman ettik kurtulduk
Tövbe ettik şükrettik huzur bulduk
İşte geldik gidiyoruz
Kurtarana selam olsun.
Kayıt Tarihi : 12.4.2007 11:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)