Rûyâ Gibi Bir Şehri, Sor Söylesin Cümle Kul

1.
Rûyâ gibi bir şehri, sor söylesin cümle kul
Dünyânın bir incisi, derler ki hep İstanbul
2.
Avrupa’yla Asya’yı bağlayan bir köprüsün
Asırlardır dillerden, düşmeyen bir öyküsün
3.
Lâle sümbül güllerle, burcu burcu kokarsın
Senden ayrı her canı, hasretinle yakarsın
4.
Ah İstanbul, İstanbul, bilmem nasıl sevdâsın?
İki deniz bir şehir, efsunlu bir hülyâsın
5.
Çamlıca’dan dal seyre, Boğaziçi hep berrak
Mâvi deniz, mâvi gök; sanki nûrdan bir ırmak
6.
Bin dört yüz elli üç’de, şân şeref buldu bahtın
Târihe destân yazmış, en güçlü pâyitahttın
7.
Bağrına aldıkların, huzûr bulmuş bahtiyâr
Can gibi cânân gibi, seni bilmiş nazlı yâr
8.
Bağrında mihman olmuş, nice sultânlar sende
Yedi düvel diz çokmuş, hepsi bir bir önünde
9.
Sana meftun her yürek, senden ırak kalır mı?
Senden ırak kalanlar, acep mes’ûd olur mu?
10.
Ah İstanbul, İstanbul, sevdâm sende demlenir
En güzel duygularla, rûhum sende dinlenir.
(Nice güzel hislerle, rûhum sende dinlenir)