Elya, bir deniz kızıydı. Uzay boşluığunda elindeki çantası ile yıldızlardan yıldızlara, gezegenlerden gezegene uçuyordu. Çok mutluydu, iyiki bulmuştu bu çantayı.
Gezegeni Emsani'de monotonluktan sıkılmıştı, macera arıyordu. Okyanusun derinliklerine daldı, bu kutuyu buldu. Hemen heyecanla su yüzüne çıkmıştı, çantanın kilidi yoktu. Kutuyu açar açmaz mor gözleri kocaman oldu. 4 tane cam şişe içinde sıvılar vardı, bilmediği değişik sıvılar. Meraklıydı, hiç tereddütsüz en baştakini aldı ve dikti kafasına.
Birden havalanmaya başladı, ne oldunu anlamadan kollarının yanındaki kanatlarını fark etti. Sevinç çığlığı patlattı bir tane. Artık istediği gibi gezebilirdi. Tesadüfen o gün babası ona kilid hediye etmişti, hemen onu çantasına taktı, şişelerin düşmesini istemiyordu.
Birden mosmor gözlerine birşey takıldı, nazar-ı dikkatini istila etti. Oraya gitmek istiyordu, çok güzel görünüyoru. Mavi bir gezegen, tıpkı kendilerinin ki gibi. Ama bu gezegende ek olarak yeşillikller ve beyazlıklar vardı. Çok merak etti. Ona yaklaştıkca heyecanı, merakı dahada arttı. İyice yaklaşınca birden durdu, bir kaç dakika tebessüm ederek temaşa etti, ismini bilmediği gezegeni.
Dahada hızlanarak uçmaya başladı, yerçekimi etkisine girmişti ama bilmiyordu, kendisi hızlandığı zannediyordu. Birden kanatları yanmaya başladı, ne olduğunu anlamadı bile, canı çok yanıyordu. Bilmediği gezegeni koruyan mezosfer katmanıydı burası.
Kanatları iyice yanıyor, irtifa kaybediyordu. ''Hayıır! ! '' diye bir çığlık attı. Acıya dayanamadı ve bayıldı. Çantası kafesten çıkan kuş gibi, elinden kurtulunca tamamen onun zıt yönünde bir yere düşüyordu. Elya bilmediği gezegenin yer kabuğuna sertce çarpı, Nil nehrine yakın, Mısır çöllerine düşmüştü ve deniz kızıydı. Suya ihtiyacı vardı..
Standart bir devlet memuruydu Semih. Balta girmemiş ormanlar ile yarışabilecek derecede vücudun her yerinde kıllar vardı. Bakımsız, tembel, pinti, sıkılgan bir memurdu işte.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta