Hangi hayatlar yaşanıyor o perdelerin ardında
Hangi hayallerle süsleniyor evlerin duvarları
Hangi şen kahkahalar aydınlatıyor kapıların ardını
Bir yer olmalı içimizde,
İçimizden geldiğince yaşayabileceğimiz,
Özgür bir yer olmalı.
Bir an olmalı,
Kendimizle başbaşa kalabileceğimiz,
Bize ait bir an olmalı..
Dokunur bazen yumuşak bir ses
Basar tuşuma açılır sırça sarayım
Yaşar orada en kaçılmaz aşklarım
En başa çıkılmaz hayal kahramanlarım
Görünür bazen uzaktan tanıdık bir yüz
Başlar sarayın içinde onlarca sallantılar
Her anıda, her anımda,
Her gün, her gece yanıbaşımda,
Göz pınarımın en ucunda,
Kırılgan bir damla gözyaşım.
Ağlasam dökmeye kıyamadığım,
Seni kaybedince anladım
Ağlarken burun direkleri neden sızlar..
Senin dönmeyeceğini bildiğimde anladım
Gözyaşları durduk yerde nasıl akar..
Sen gidince anladım
Tek dostum, en çok sevenim sadece sendin..
Yaşamak ağır geliyor bazen,
Yüklemek istiyorsun bir kırlangıç kanadına
Olanca yükünü..
Toplayıp pılını pırtını,
Geride bırakıp herkesi ve herşeyi
Yırtık pırtık hayallerinden taşıp,
Yalanmış aşk, gördüğümüz bir rüya,
Dedikodu ancak onun bunun ağzında.
Dünde kalanlar yanımızda mı hala?
Dönmeyecekler biz beklesek de ısrarla..
Farkı artık var, pembenin siyahtan aslında,
Rüyaları vardı masal prenseslerine özenen,
İdealleri vardı hayalleriyle bezenen,
Umutsuzluk ve korku da barınıyordu çocuk ruhunda,
Hepsi ona uzanıyordu gece uykusuzluğunda.
Çalınan notalar gibi karışık melodiler yarattı hayattan,
Yüreğim katran karası,
Yaşandıkça acılar balçıklanır,
Balçıklandıkça çöker içimde,
Yaşama sevincime kara perdeler..
Yüreğim katran karası,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!