Müstemleke Şiiri - İsmail Uysal

Bir rüya aleminde, önümde iki nehir
İçimden sen geciyor, susuyorum Nazenin
Kokundan yoksun diye müstemleke her şehir
Tadı yok ne dağların ne dağlarda gezenin

Koyunlara saldırdı içimde kurt sürüsü
Kimler aşkla uyuttu çoban köpeklerimi
Koçların hepsi gitti, koyunların yarısı
Salmadı zar kurtlara çoban, köpeklerimi

Kelimeler çok ağır dilim parçalanıyor
Yüreğime oturmuş kaç öküz var bilinmez
Hatıralarım dilim dilim parçalanıyor
Çocukluğuma küsen kaç öksüz var bilinmez

Soğuk bir memleketin çocuğuyum ben oysa
Güvendiğim dağlara kar yağdı, üşüyorum !
Ah şu rüya içinde feryadımı bir duysa
Uçurum... Tut elimi Nazenin, düşüyorum!

Bir rüya aleminde yaşıyoruz, korkuyla
Nefes alıp vermekten, sevmekten korkuyoruz
Uyanmayı düşleyip bin senelik uykuyla
Geceye kan kusturan emekten korkuyoruz

Nazenin suya mühür vurulur mu, vuran var
Gökyüzünde tapular dağıtılıyor bugün
Nerede bir güzellik, karşısında duran var
Nifak suyu güneşte ısıtılıyor bugün

Kelimeler çok ağır, kalbimi zorluyorlar
Kaç dünya kurulur ki bir çocuk ölüsünden
Nasıl da korkuyorlar, gülümsemekte ne var
Kaç dünya yıkılır ki bir çocuk gülüşünden

Önümde iki nehir, birisi kan kokuyor
Birisine yalnızlık taşıyoruz Nazenin
Bizi güneş üşütür, yarınsızlık yakıyor
Yine de bir umutla yaşıyoruz Nazenin