Rüya Şiiri - Levent Çokyürüyen

Yapayalnız kalmıştı sokakta. Ağlıyordu, içliydi, dertliydi.
İki dudak olmuştu katili. Tek suçu masum sevgisiydi.
''Çok güzel başlamıştık.'' dedi gülümserken.
''Bir kedi yavrusu gibi tatlı, elleri bulutlardan bile yumuşaktı.
Ama o gözleri... Gözleri benden yıldızlar kadar uzaktı.'' dedi.
Bir şarkı mırıldandı sevgiyle acı karışmış sesiyle.
Sonra doğruldu ellerini yıldızlara doğru uzattı. Tuttu bir tanesini bana verdi. ''Sen hiç bu kadar sevebildin mi?'' diye sordu. Ağlamaklı oldum. ''Hayır!'' dedim.
''Bu yıldızı yerine koyabilirsin belki.'' dedi. ''Nasıl?'' diye sordum.
''Onun gözleriyle ölürken!'' dedi ve rüzgarı ardına alıp yaşlarla tozların birbirine karıştığı gözlerini silerek bulutlara kadar yükseldi ve gözden kayboldu.
Kahırdan kırlaşmış saçlarıyla cansız bedeni önümde yatıyordu.
Bileklerinden akan kan hala sıcaktı.
Ve hala seviyordu.