Daha dün çocuktum ben, dünkü çocuk...
Ağaçlar pembe idi, yapraklar ise simsiyah...
Martılar şarkı söylüyordu yemyeşil gökyüzünde,
Yıldızları tutabiliyorduk ellerimizle.
Uçabiliyordum bende tıpkı filler gibi,
Masal gibiydi herşey, yedi cüceler bile ordaydı,
O kadar güçlüydüm ki kaldırabiliyordum dünyayı
Denizde esamesi okunmuyordu dalgaların...
Yalnız değildim ben sen de yanımdaydın.
Kayıt Tarihi : 6.10.2002 00:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bahadır Atay](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/10/06/ruya-55.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!