Tam yaşamaya başlamışken
Hayatın inişlerini çıkışlarını,
Unut, unutabilirsen beni ey sevgili
Kapat yattığın odanın ışıklarını.
Rüyama gir buğulanan hayalinle
Ayak basılmamış diyarlar bulalım,
Erişelim mutluluk tepelerine
İnsanlara toz pembe masallar anlatalım.
Yemyeşil kırların ortasında
Masmavi deniz berraklığında
Hür ve güçlü kılalım sevgimizi
Göçmen kuşlar kanat çırptığında.
Her sabah korkuyla uyanırım
Allahım hiç bitmesin bu rüya,
Dönme bensiz sakın
Şimdi mışıl mışıl uyuduğun odaya.
Son bulmasını istemediğimiz
Her güzel şey çabuk bitermiş,
İnsanı hayata bağlayan
İçten dostluklar, gönülden sevgilermiş.
Yine gün ağarıyor, güneş doğuyor
Saçların tımsali aynı yerden,
Dudakların usulca ‘Elveda’ diyor
Kokusunu önceden aldığım hüzünlerden! ...
Sabahın ilk aydınlığı ile ‘Dur’ desemde
Küçük bir tebessümle doludizgin gidiyorsun,
Ben halen bıraktığın yerdeyim
Şimdi sen çizgini kendin çiziyorsun...
İşte; hayalde rüyada olsa
Yaşadık beraber yaşanmayanları,
Bir gece değil, bir ömür böyle son bulsa
Dolaşırım seninle hep aynı rüyaları...
Kayıt Tarihi : 19.8.2002 23:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hayalet Kral](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/08/19/ruya-49.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!