Rüya Şiiri - Yorumlar

Özür dilerim: İkinci şiiri unutmuşum. İlk verdiğim rahmetli annemin vefatından sonra, şimdi gönderdiğim Trabzon'da bir hastanede yatarken, ağır hastalığı sırasında yazılmıştır:

Anneme

Gökyüzü ağlıyor 'Hayy' ederek, bak
Bütün duvarlara kin besliyorum
Öğretmenim beni yağmura bırak
Sırılsıklam ıslanmak istiyorum

Anam hasta imiş, diyormuş; oğlum
İşte hatırladım: İşte ben buydum...
Gözlerim kan kızıl, söz boğum boğum
Yalan, doydum desem; anneme doydum

Toprak kavuşuyor her yıl bahara
Kırlar, kelebekler kahkahalarda
Benim de bir tâne annem var ammâ
Ana diyemedim gönlümce hâlâ

Gökyüzü ağlıyor 'Hayy' ederek, bak
Bütün duvarlara kin besliyorum
Öğretmenim beni yağmura bırak
Sırılsıklam ıslanmak istiyorum

10.09.2005
Trabzon

Selçuk Bekar

Emrah Kardeş,
Önce bir hususu açıklığa kavuşturalım: Aşağıdaki yorumumda (ki ben bunları seviyeli edebi tartışmalar olsun, dönüşümlü olarak bu tartışmalar bizi motive etsin diye yazıyorum) Orhan Veli'yi küçümsediğima dair bir işaret yoktur. NFK, Nazım, Yahya Kemal ve daha eskiler de dahil olmak üzere hepsini ve hepimizi muhtevi bir şekilde, 'neden her yazdığı, her söylediği büyük olsun? ' diye sormuştum sadece. Hasılı; bugünkü şiir, şairin büyük şiirlerinden biri (bana göre) değildir.

Hakkımda buyurduğunuz, (sanki) süslü ifadeler ve anlaşılmazlık arkasına sığınma eğilimi sezmişlik havasına gelince, (konuyla da yakından ilgili) iki şiirimi buraya yapıştırarak cevap vereceğim. Bu şiirlerde bahsettiğiniz eğilimden bir eser (en azından ben) bulamadım. Üstelik Orhan Veli'den aktardığınız şiir anlayışına da (kendi çapımda) yeterli bir cevap gibi duruyorlar.

Her zaman yapmadığımı biliyorsunuz. Yine de kimileri kendimi göstermeye uğraştığımı da düşünebilir. Aslında zaman zaman ben de böyle düşünmüyor değilim. Kim bilir, belki gerçekten içimdeki gizli arzu budur. Kim kendini gerçekten tanıma bilgeliğine ulaştıktan sonra kendi içine çöküp mana ile mesai yerine benim yaptığım kadar dışa açılır ki? O da bizim kusurumuz olsun, çiğliğime verin gitsin :)

Anne

Sen bu yerden gittin gideli ana
Cihetsizim; sağım solum kalmadı
Dizlerinin dibi sılaydı bana
Kanadım kırıldı, kolum kalmadı

Harflere sığındım sözü bırakıp
Mısralarım oldu kendime rakip
Hokkalar devrildi, bitti mürekkep
Lisansızım anne; dilim kalmadı

Karânî olsaydım; sen olsan tasam
Yemeni olsaydım; başına atsam
İsterdim; güzel bir mevsim anlatsam
Sonbahardan başka iklim kalmadı

Kalmadı düşmanım, kalmadı dostum
Gayretim kalmadı, tükendi kastım
Gönlümde kalan son dostu ben astım
Verip alınacak selâm kalmadı

Ne gökte bir melek, ne yerde mahlûk
Bana senden yakın kılmadı Hâlik
Gönlüm, 'Ana! ' dedi son bir defâlık,
Edilecek başka kelâm kalmadı...

her şairden büyük davaların adamı olması beklenmez.. ayrıca, her şairin her şiiri muhteşem olmak zorunda da değil.. büyük adamların hayatları da bizim gibi küçük teferruatlarla örülü.. orhan velinin kendi çapına uygun, tarzıyla paralel bir şiir işte.. vesselam..

Yorumsuz bir şiir.

Orhan Veli belki de şiir diye yazmamıştır bunu.

seni bilen bilir. sen ORHAN VELİ Bizden biri sade sıcak ,insan gibi insan. bir cümle bile seni yansıtır. ruhun şad olsun.

Emrah Bey,
Yakın zamanda birden çok daha fazla defa ülkemizde canlı olsun, ölü olsun herhangi bir şairin herhangi bir şiiri için herkesten beklenen tek cümlenin; 'Muhteşem bir şiir...' olduğunu öğrendim. Öncelikle Orhan Veli'nin gerçekten çok ama çok güzel (fakat) sayılı şiirinin bulunduğunun altını çizip (Anlatamıyorum, Güzel Havalar gibi) her şiirini neden yüceltmek zorunda olduğunuzu anlamadığımı ilave ederek size, yukarıdaki şiirde yazacağım paragrafta bulunanlardan başka ne bulunduğunu soracağım:

Rüyamda annemi ölmüş gördüm, ağlayarak uyanışım, bana bayram sabahı balonumu kaçırdığımda nasıl ağladığımı hatırlattı...

Sanat ve edebiyat adına bütün icraatı sadece birilerini sevip diğerlerini sevmemek olanların rahatsız olacağını biliyorum ama, evet, ne farkı var? Ve üstelik biz şimdi acaba balon mu onun için daha kıymetli, annesi mi diye de düşünmekte değil miyiz?

Orhan Veli bu!..nasıl yazarsa yazar!..şimdi tutup 'ağlasam,sesimi duyar mısınız mısralarımda' deyip ağlasam,kim mendil uzatacak ki yanim:))))en iyisi ben 'İstanbul'u Dinliyorum Gözlerim Kapalı' şiirini okuyayım ya da saçlarımı yolayım cımbızla...emi!..

Büyük bir şairin vasat bir şiirine bakıpta ,vasat derken, şairin büyüklüğünü ve arkada yatan dehayı unutmak mümkün mü acaba ve bu dehayı, en basit şiirlerinde bile farkına varmadan aramakla kim suçlayabilir okuru........?

İşte bunun güzel bir örneği sanırım bu şiir..

Yattığı yer cennet olsun usta şairin.

Tüm şiir sevenlere saygı ve selamlar.

Fikret Şahin

Aslında (ve elbette,) bu bir yorum sayfası. Kendi şiirlerimizi yapıştırmak için değil. Ama ben yukarıda iki mısra görüyorum, ezberimde yok, bu saatte Google Usta'yı rahatsız etmek de istemiyorum. Bari gelenler Orhan Veli ile ilgili bir şiir okusun. (Beni de tanısınlar tabii. Yoksa ben de onları tanımam :)

Orhan Veli mi?

Biri, tarzın, dedi;
Orhan Veli'ye benziyor

Pek tanımazdım 'garibi'
Gerçi üç beş şiiri var aklımda kalan:
‘Anlatamıyorum, Güzel Havalar’
Aklımın bir köşesinde, biraz da,
Ders kitaplarından kalma 'her'alda'?
Karanlık - çirkinlik falan

Ben ‘ayakkap’larımı hiç yazmadım
Ya, belki yazardım da,
Aaaa,
Benim de ayakkabılarım varmış!
Öyle ot, çöp, kayık, bambu,
Arabacının karı – kızının,
Ne işi var mısralarımda? ! .
Benimkiler mısra, mısra
'Yat borusu mu lan bu? ”

Tekerlek gıcırtısı,
Satıcı gürültüsü de duymam,..
Şey,
Ben biraz,
Sağırım da,
Bu belki ondan…

Yine, inanır mısınız bilmem,
Ama sevdim.
Lâf kalabalığı içinde,
O her neyse,
..........Bir şey de güzeldi...

Velâkin, 'Garibin' arayıp durduğunu
Çoktan bilirmişim gibi de geldi
Belki tam tersi;
Keşfi açıkmış adamın
(Hoş, pek benzemiyor yâ,..)
Tarzımı bilmiş ta o zamandan

İnanın, inanmayın,
Biraz da üzüldüm ben bu 'herife'
Aklını yiyecekmiş
Birkaç târif ve harfle

Eyyy, Orhan Veli
'Çok da benzetemedim hani,'
Ne zaman olmuş umurumda
Haliç, Galata, İzmir, Adana?
Trabzon’u bile yazmamışım ben…

Boş işlerle 'geçip gitmiş be' ömrün! ..
At arabasında, rakı şişesinde,..
Faytonun birinde diz muhabbeti,
Ya, Hakkaten, şu Melâhat’la
Ne işin vardı?

Yürüyüş,
Benziyor, benzemiyor,
Yollarımız,
İki dağ ardı…

Be adam,
Her güzeli görüp kör olmasan da
Güzelliği anlasan,
Biraz,
Ne vardı?

Selçuk Bekar