Rüya Şiiri - Meral Vurgun

alıp başımı
dalıp gecenin koynuna
akıp ayışığınca
sana geliyorum olmadık anlarda
öyle vakitsiz
öyle apansız

gelip uzanıyorum sol kolnun üzerine
seyre doyamıyorum
derin uykuda seni, sessiz sedasız
ellerim dolaşıyor usulca
gece karası saçlarının arası
buseler konduruyorum dudaklarına
kuş tüyü hafifliğinde
duymuyorsun
uyuyorsun...

geniş alnında beliren çizgilerden
gördüğün rüyayı anlamaya çalışıyorum
yağmurda yürüyorsun belki
yanında ben
bilirim
seversin yağmurda yürümeyi sen
yahut da oturmuşuz
sahilde bir taşın üstüne
doğuşunu izliyoruzdur güneşin

kim bilir
kar yağmıştır belki de
arkamızda izler bırakarak
çıkarız dağlara doğru koşarak
meydanından Taksim‘e

ya da
bir dost düğününde mendil sallarız
göz göze grevdeyiz belki de
bütün gözaltılarının sürgünündeyiz
ellerimiz bağlı arkadan
ama yine de ikimiz halaydayızdır

sonra sevda yüreklim
gözlerin aralanır
bakışırız bir an
sessiz ve derin
usul usul çekip gitmiştir gece
kahretsin!
zamanı şasıran horoz misali
çalar başucumda ya sabah ezanı
ya da kilise çanı
ben uyanırım
sen yoksun...

Aralık 2001