Ruveyda Şiiri - Kudret Akpınar

Evet ey gözlerimin süruru
Yüreğimin ateşi
…
Sana sesleniyorum.

Bu kaçıncı çığlığımdır bilemem,
Bu kaçındı yakarışım
Nerde kaldı bilmiyorum, kalbimin saflığı
Ve nerde bıraktım saflık denen nur-u aliyi
Bunu bilmiyorum Rüveyda
Bu yüzden sana düşman oldum.

Ahh be Rüveyda;
Ne olurdu sende bana gülümseseydin
Ne olurdu gözlerime bakıp da
Evet ben de, deseydin.
İşte Rüveyda, güneşler kadar sıcakken sana
Bir okyanus kadar boğucu yaptın sevdamı,
Kaybetmekten kim hoşlanır Rüveyda
Parlayan bir güneş gibi gözlerini
Ve kim aramaktan pes ederdi sendeki güzelliği.
Oysa Rüveyda, sen vazgeçirdin rüyalarından beni
Ve sen olması için her akşam dua ettin, bensiz bir hayatı.

Dualar kabul olunuyormuş Rüveyda
Sen hiç bunu düşündün mü,
Hayatta dualara mahkum bir zindan olsa
İnan Rüveyda, tek zindan sakini ben kalırdım
Ama işte benden de kurtuluyorsun.

Beklide zindanları sevmiyorsun
Beklide asaletinden dolayı âzâd etmek istiyorsun,
Ama Rüveyda söylesene, efendisine aşık olan
Çıkmak ister mi zindanından,
Yüzünü görmemeye bile tahammülü olmayan
Senden uzakta kalmaya nasıl tahammül etsin Rüveyda

Ama sen üzülme ne olur, cehennem ateşleri yolumu kesse
Ben yine de dileğini yerine getiririm
Yeter ki sen üzülme Rüveyda
Ben senin için yalnızlığın kitabını tekrardan yazarım.

Gözlerim kararıyor Rüveyda,
Senden ayrı diyarlarda, Yakup misali gözlerim kör
Yüreğimde sadece senin hasret rüzgarın var
Ahh be Rüveyda, güneş neden artık doğmuyor üzerime
Neden rüzgar serin nefesini gönder miyor yüreğime
Neden Rüveyda, neden bu ayrılığın bedeli bana layıktır.

Ruhumda bir serin zehrin sularısın, Rüveyda
Aktıkça serinleten ama bana sonu hazırlayan
Göz yaşlarım bile zehri yıkayacağını bilsem
Hiç ağlamazdım Rüveyda, suya düşman olurdum
Ama Rüveyda, ben senden ayrılalı suyu da unuttum
Geride kalan ailemi de,

Annemin yanına gideceğim Rüveyda
Ailemin yanına,
Ve onlara seni anlatacağım
Neden kendilerine uzak kalışımı
Bu nedenlerle sana düşman olduklarında,
Hayır diyeceğim, hayır o, oğlunuzun ruhudur
Ona düşmanlık etmeyin
Çünkü o oğlunuzdan daha kıymetlidir,
İşte Rüveyda, o vakit seni anlatacağım
Bulunmaz güzelliğinle dilleri tutulsa da anlatacağım
Ne geceleri görür gözüm anlatırken, ne gündüzde uyuklarım
Evet Rüveyda, seni her anlatışta seni bir kez daha severim
Rüzgar eskisi gibi olmasa da, yine serin esmeye başlar belki
Ve beklide yaptıklarını unutur, sana tekrar gelirim Rüveyda.

Gidişimi beklediğini biliyorum Rüveyda,
Ne olur bir de sözle söyleme bunu bana
Yetmedi mi onca zamandır beni kahretmen
Yetmedi mi Rüveyda, güneşi bana düşman diye anlatman
Yeter Rüveyda, aç gözlerini, kabusun bitti
Ve sevmediğin adam,,,, gitti…

Gittim evet, Rüveyda istediği için gittim
Gittim ama geride kalmış bir yürek bırakarak gittim
Rüyalarım yarım kalmasına aldırmadan
Güneşin doğmasını beklemeden
Denizlerin Rüveyda için tekrar köpürmesini beklemeden
Ahhh bile çekmeden gidiyorum.

Belki de, gitmeyi diğerleri gibi görmüyorum
Belki de, hicretimiz bu olduğu için gidiyorum,
Belki de, Selim ağabeyimin sözlerine uyuyorum,,,
……
“Kudret uyan gayri, ki hayallere vaktin kalmadı”
……
Haklısın Selim abi, yine haklısın;
Ki rüyalarla ömrüm bir talan oldu
Ruhumda bir garip heyalan hep kendimi vurdu,
Ama Selim abim, Rüveyda da uyansa idi, o…
Belki de o da gerçekten yaşayan biridir,
Belki de o da Kudret rüyaları görmektedir.
Ha Selim abi, belki de onu da Düzceli ablam uyandırmıştır,
Sorsana be abi, belki Rüveyda da beni sormaktadır.

Selim Abi;
“Kendine gel Kudret, cihan sana düşman değil
Ruhlar sana hayran değil ki böyle bir şey olsun
Lakin rüyalar iyidir, görmesini bilene elbet,
Kalbin, kalbin buna yabancıdır be Kudret
Ruhun buna yabancı,
Uyan gayrı, bak Emre kardeşin seni sorar
Abim nerde, ve nasıl der,
Şimdi ben ona, abin kötü; diyemem Kudret
Şimdi ben ona, abin artık yaşayan bir ölü diyemem
Ne olur Kudret, serap görme yaşın geçmedi mi? ”

Yaşımı ağaran saçlarım söylesin, ben kederimi
Aklımın kaybettiğimi doktorlar söylesin,ben derdimi
Bana mecnun desinler, ben kendime Rüveyda
Zaman bana düşman olsun bırakın, Rüveyda bana yâr
Azalan ömrüm bana meydan okusun, ben Rüveyda’ ya manîdâr,
Aklım buna şaşsın, bana deli desinler de nafile
Ben ben olalı görmedim Rüveyda’ dan başka rüya
Ve bana gelir diyorursun, unutulmuşum gûyâ,
……
Elbet unuturum, Eyyübi kurtların ziyaretinde bedenimi
Elbet unuturum Allah zikirlerime karışan bir çirkefi
Elbet unutacağım, dünyaya ne için geldiğimi unutturan kızı
Ve bu unutuşta belki de dünyaları yıkacağım gönlümden
Ama unutacağım seni Rüveyda,
Nasıl seni hatırladığımda yüreğim burkuluyorsa
İşte öyle seni unutacağım,
Ve artık göz yaşlarım senin esirin olmayacak Rüveyda
Ruhum senin adını duyduğunda artık irkilmeyecek
Bedenim bende kaldığı sürece, Rüveyda ismine yabancı kalacak.

09/07/2003//14:15
Aziz Mahmut Hüda-i Vakfı