Ürkek gecelerin, rutubet dolu duvarlarına dayandım
Ensemden içeri esen rüzgarların arasında
Uzaklardan kulağıma çalınan çellonun tellerine bağlanmış
Bir umut, yüreğimi soğuk elleriyle okşayan...
Ufak bir kıvılcım yeterdi karanlık odalarımı aydınlatmaya
Solumda yağı bitmiş gaz lambası, sağımda tükenmiş mum..
Gözlerimden acıyla dökülen birkaç damla gözyaşı,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta