Rodin’in düşünen adam heykeli gibi,
Elim şakağımda,
Düşünüyor, düşünüyor, düşünüyorum.
Her zamanki gibi;
İçimdeki benle, koyu bir sohbetteyim.
Rutin yaşıyorsun,
Senin hayatın rutin olmuş be kardeşim
Diyorum.
Boş hayaller kurup, peşinden koşuyorsun.
Bakıyorum da;
Yaptıkların ayni şeyler, yok hiç bir birinden
Farkı.
Yüreğinde her zaman bir telaş, tuhaf bir
Hüzün.
Çık gez, dolaş, yağmurda ıslan, güneşte
Yan.
Nedir seni inciten, kimdir seni bu kadar
Üzen!
Rutin yaşamaya mecbur eden, bırak artık
Rutin yaşamayı.
Bu yaşa rağmen, tut sevgilinin elinden,
En masumca,
Dolu dolu, çılgınca yaşa, İçindeki çocukla,
Çocukça.
Kayıt Tarihi : 11.6.2010 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)