İşte şimdi kendisini Martin Eden gibi hissettirilen bir adama çarptın.
Onun hisleri sıradan hisler değildir. Sevgili Ruth bundan sonra yazdıklarına dikkat etmelisin.
Öyle ağır bir yaşamı sırtlanmışım ki, seninkisi çorbada tuz gibi kalır.
Aynen ben, fırtınalar kopuyor da içim de , dindirecek limana rastlamamıştım…
Ben herkes değilim ki, beni özel bir insan yapan da bu,
Ben de meydan okuyorum hayata ve sana
Bana ağır geleceğini sanmıyorum, ben kendime tutsağım.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta