İşte şimdi kendisini Martin Eden gibi hissettirilen bir adama çarptın.
Onun hisleri sıradan hisler değildir. Sevgili Ruth bundan sonra yazdıklarına dikkat etmelisin.
Öyle ağır bir yaşamı sırtlanmışım ki, seninkisi çorbada tuz gibi kalır.
Aynen ben, fırtınalar kopuyor da içim de , dindirecek limana rastlamamıştım…
Ben herkes değilim ki, beni özel bir insan yapan da bu,
Ben de meydan okuyorum hayata ve sana
Bana ağır geleceğini sanmıyorum, ben kendime tutsağım.
Seni tanımaya çalışıyorum, bu uzun erimli bir yol olabilir, her anına değecek gibi…
Asla yalan söylemem, sözlerim eksik kalmaz, yarım kalan duygularım oldu şüphesiz
“Zaman sadece birazcık, zaman Geçici bu öfke, bu hırs, bu intikam
Acılarımız tarih kadar eski Nefes alıp vermek misali olağan”
İşte burada durmalıyım, kendimi taşımak da zorlanıyorum, ben kendime fazla geliyorumdur.
Der bu adam,
Kayıt Tarihi : 26.10.2025 04:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zamanı geldiğinde açıklanacaktır.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!