Rüşvet Şiiri - Murat Duman

Rüşvet
Verirsen rüşveti, açılır kapı,
Rüşvet alanların,eli kırılsın,
Patlar adaletin,sarsılmaz topu,
Rüşvet alanların,eli kırılsın…

Rüşvet sana hak mı,oturup yersin,
Helal’e haram’a,hep benim dersin,
Ölüm yokmu cahil,sen bakar körsün,
Rüşvet alanların kolu kırılsın…

Rüşvet verenlere, kanat açarsın,
Parasız fakire, kefen biçersin,
Rüşvet verilmezse, uzak kaçarsın,
Rüşvet alanların yolu kırılsın…

Sanma ki bu dünya sana kalacak,
Gören gözlerine, toprak dolacak,
Sonunda haline,herkes gülecek,
Rüşvet yiyenlerin dalı kırılsın…

İnsan olda satma asla vatanı,
Darda kalsan bile, üzme Atanı,
Daima örnek al, şehit yatanı,
Rüşvet yiyenlerin,malı kırılsın..

Şeytan düşman sana,düşünde kanma,
Nefis zorlar seni,boşuna yanma,
Berzahta söz verdin,gel asi olma,
Rüşvet yiyenlerin, teli kırılsın….

Rüşvet hiç kimseye, fayda sağlamaz,
Doğruluk hazine,mazlum ağlamaz,
Garipler kimseye,buğuz bağlamaz,
Rüşvet isteyenin, dili kırılsın…

Murat duman derki; gelin gülelim,
Bu yara çok derin, çare bulalım,
Rüşvet bir illettir,bunu bilelim,
Rüşvet alanların beli kırılsın….
28.12.2005 ANKARA