Rüşvet Şiiri - Mehmet Çiftci

Dünya malına bağlanıp gerdan kırılır mı hiç,
Belki yalnız bizde değil bu yolu açanda suç.

Bin yıllık bir geçmişin miras yedisi iken,
Üç günlük dünya için beş paraya bel büken;

Dedemiz akça asar üzüm yerse bağına,
Bu yüzden gönlü rahat yatardı yatağına.

Haram lokma ne yedi ne yedirdi kimseye,
Ahirette hesap zor güç mü yeter vermeye.

Rüşveti alan veren ateşte der peygamber,
O da sahip çıkmazsa rüşvetçiler ne eder.

Bize ne der bilemem halimizi bilseydi,
Ne olurdu torunlar dedeye benzeseydi.

Ecdat razı olur mu görseydi bu halleri,
Miras bırakır mıydı bizlere bu elleri.

Ninemiz süt verirken Yasin okurdu bize,
Bu nankör halimizle bakar mı yüzümüze.

Ölenler dua bekler geride kalanlardan,
Şefaat umar olduk bizlerse ölenlerden.

Sahip çıkmazsa bize halimiz çok perişan,
Son ümidimiz sensin yetiş Resül-i zişan.