Rüşvet Şiiri - Yaşar Saim Aslan

Devirler kapatıp, devletler bitiren bir günahtır.
İşlemleştiren toplumları batıran Yüce Allah’tır.
Yetim hakkı yemenin açık şeklidir, vebaldir.
Kabul edilsin, edilmesin çok çirkin bir haldir.

Hak edilemeyen sevgi, hak edilmeyen kazanç,
Ne insanlık onaylar, ne hukuk ve ne de inanç.
Masum ücretin harici, hele el altından alıver,
Haram lokma nasıl yenir, yedirilir hele bakıver.

Doymaz, aç gözlü ruhların doyumsuzluk hastalığı,
Felakete ramak demek kasıp kavurursa ortalığı.
Mutlaka bir gün patlayıp, atılmak için kusulacak
Her zerrenin hesabı var hiç eksiksiz sorulacak.

Bir de var ki bunun sevgiye saygıya montesi
Çağlar boyu işlenmiş, sanki kanaviçe dantesi.
Nasıl ayrılacak hakiki kazanç, sevgi ve saygıdan,
Bilemiyoruz, büyük üzüntü içindeyiz bu kaygıdan.
.
Koparılsın ruhlar girdiği bu çizgiden olduğu gibi.
Getirilsin yürekler, temiz hale ilk doğduğu gibi.
terk edilsin bu çirkef, ne bulunsun ne kalsın,
Adı bilinmesin gayri işlevi ise hiç anılmasın.

Titreyelim, “ne yaptım” düşüncesi ile irkilerek,
Tarumar ettiği toplum kendine gelsin silkinerek.
Uymayan yapısı ile kişiye özel konumda kalmasın
Dünyada Artık rüşvete, rüşvetçiye mekan olmasın.

Ne duygulardan alınsın ne maddiyatta olsun
Ne insanlarda kalsın ne işlemlerde bulunsun.
Çıksın, olabildiğince çıksın gitsin aramızdan,
Diyelim rüşvet diye bir olgu yok dünyamızda.