Rüştü Onur Şapkası Şiiri - Hüsrev Tabak

I
kaşlarım, ikisi de yukarıda, saçlarıma değmeye çalışıyor
kulağımdan duman çıkartıyorum, bak
yağmur suyunda oynayan çocuk gibiyim
bir elimde çubuk tutuyorum
ötekinde misket dolu şapkam

II
çayırda bir gün
dans eden ağaçlar çocuk ölecek
salınırken rüzgarla, ben sağ elimle
şapka sallayacağım onlara;
yine gezerken aynı gün
şapkam yani çocukluğum
çalıya takıldığında,
apış aramda saklamaktan
vazgeçtiğim anda.

III
suyun altında taşları birbirine çalıyordum
yağmurlu bir günde çocuktum
kenarında solucanlar, kral
kuyruk sallayıp
şapka çıkartıyorlar …

IV
parmak aralarım çamurla dolmuş
çedik rutubet yapmış anlaşılan.
burnumu koluma silmeyi bıraktığımdan beri
mızmızlanır kofti çocukluğum
dilimi ısırır, kürdan sokar koluma.
baş parmağıma ulaştığım günleri özler
ayağıma kapaklanıp, annem mama verir
baş ucumda “uykuluk” dolu şapkam.

V
pencereden pencereyi kollarından bağladığım urgan
saten kaplı duvarlarda yumulmuş onikilik çiviler
eşyalarıma sinmiş kedi tüyleri
at hırsızına benzeyen saçlarım, kırpılmış
hastanelerde geçmiş tüberkülozlu çocukluğum
buzlu cam, şapkamı sakla sen.

VI
dökülen saçlarım yanaklarıma yapışmış
astarı ter dolmuş şapkamın
kasnağı baldırına değen kadın
gelinlik giydiğinde, o gün
yer yatağı, yastık kılıfı
saç dolmuş çocukluk yorganımın

VII
memleket dolmuş akşamlar
camekanlardan içeri düşer gölgem
çöp varillerinde kedilerle
kapı eşiğinde dilenci çocuklarla oynarım
vardiya değiştirişini izlerim polislerin
bozuk çakmak toplarım
sönmeyen sigaralara basarım
toprağımı ararım, şairmiş
taşlar, ara sokaklar ayaklarım altında ezilir
ben şapkamın altında.

10-20 Eylül 2004
Devrek