Rüstem Kutar Şiirleri - Şair Rüstem Kutar

Harab olmuş bu ruhum ister mi hiç yaşamı
Aslı asdarı yoktur yaşam daima hüzün
Anlamadım nasibim mutsuzluk ve tasa mı?
Kalem bile isyankar hüzün yazıyor hüzün

Hiç keyfim yok,utanır,sıkılır ve ağlarım

Kim olduğumu sorma beni ekrandan tanı
Biz kanla temizledik cenabetten vatanı
Rahat ettirmek için mezarında yatanı
Yemin ettik ve olduk İntihar Komandosu

Çekilirmi bu hayat hep zulüm hep işkence

Üç beş soysuzun ellerinde olduk oyuncak
Hiç bir yer bulamadık sözüm ona kaçacak
Allah'ımız var idi O'na da sığıcacak
Yüzümüz de kalmamış vah bizim halimize

Zalimler vazgeçmiyor acı veren zulümden

Başta bir çoban vardı biz benzerdik koyuna
Birde baktık çobanlar benzedi it soyuna
Yağlı kemik uğruna geldi çoban oyuna
Biz çobanı unuttuk çoban bizi unuttu

Çobansız bir sürünün albenisi her zaman

Vuruldu baba oğul bir duvarın dibinde
Canlı kanlı yayında hemde gözler önünde
Bütün dünya seyretti ve İslam Alemi'nde
Misliyle vur diyecek dil kalmamış çok yazık

Kan ile yıkanıyor her karış toprakları

Umut fakir ekmeği sofrasında demirbaş
Eksik olmaz gözlerde imza; iki damla yaş
Hiç kimseye el açmaz kaynasa ocakta taş
Herkes koşar evine Oyürür yavaş yavaş

Zaman geçirmek için takılacak kahveye

İnsaf yani demekten alamadım kendimi
Gördüğümde mazlumu zalimin kucağında
Küfürler ettim amma duymadılar sesimi
Bırakmayın mazlumu zalimin kucağında

Üç öküz gibi değil tek bir yumruk olunuz

Ey zalimin zulmüne göğüs geren vatandaş
Asla yalnız değilsin bak yanında ben varım
Senin için bu kalem olur en azından taş
Umudunu yitirme zalimi ben taşlarım

Dilini sarkıtıpta soluyan köpek gibi

Kudretini gördüğünde elimdeki kalemin
''Sanat sanat içindir''diyen şair UTANIR
Mükafatı yazmaksa çektiğim işkencenin
Yazmak için çekerim işkencecim UTANIR

Kader dedik dayandık her türlü işkenceye

Sineme bir ciye düştü
Alaflandı alaflandı
Yüreğim yanmadı sanma
Tavatur yandı...
Sineme bir ciye düştü
O ciye koze dönüştü