Ruşenim Şiiri - Nesip Aykın

RUŞENİM...

Baş efem,gardaşım;
Bu gecede gözüme uyku girmedi;
Seni düşünmekten.
Sabah olmak üzere,
Yanık yüreğim,deli gönlüm,
Deli bir seherin arkasından,
Hayata devam edecek...Sensiz
Biliyor musun Ruşen...
Yokluğun kor bir ateş gibi;
Yanıyor yüreğimizde.
Gönlümüz kan ağlıyor.
Hüzünlü bir ağustos sıcağında,
Sürpriz yapıp bizlere,
Yolculuğa çıktın; ötelerin ötesine.
Sen farklı idin,sen başkaydın,
Kaşların çatık ama insandın.
Ziyaret yerinde;
Fakir mahkum çocuklarına;
Ağlayarak dondurma aldığını,
Ben bilirdim Ruşenim.
Çocukları çok severdin,
Hani yirmi üç Nisan 2007 de
Yirmi üç nisan çocukları gibi çocukça,
Oturduğun Başmemur koltuğu,
Bu koltukta günün mana ve önemi için,
Attığın nutuk halen kulaklarımızda.
Cenazeni yıkamaya yardım ettim.
Bedenin nur gibi bembeyazdı.
Yüzünde aynı ciddiyet ve vakar vardı.
Sana su döktükçe Ruşenim,
Beyaz saçlarım iyice ağardı
Gözyaşlarımla karışık yıkadık bedenini.
Helal olsun sana Ruşenim hakkım hellal olsun.
Hani can arkadaşım dediğin,
Ayı güven demekten büyük zevk aldığın,
Onun bile tabutunu taşımaya,
Gücü yetmedi; ağlamaktan,
Çocukluğunun geçtiği umurlu sokaklarından,
Büyük bir kalabalık omuzladı tabutunu.
Cenaze namazını Ruşenim,
Öfkeli bir zamanında tartışdığın,
Cami İmamı kıldırdı.
Onunda göz yaşları sel oldu.
Yiğitliğine ve mertliğine ağlayarak,
Hakkını helal etti.
Aramızda kalsın Ruşenim,
Öğlen namazınıda yanlış kıldırdı hoca.,
Adını duyunca..
Beyaz elbiselerini elimle giydirdim,
O dev cüsseni,
Tabuta sığdıramadık Ruşenim.
Sanki oraya sığmayacağını,
biliyor muşcasına direndin.
Seni oraya sığdırmak için,
Birazcık zor kullandık,
Hakkını helal et...
Sana hidayet bile ağladı.
Üşenmeden ayda bir defa
Cinlerini kovaladığın..
biliyor musun Ruşenim...
Denizli sanat merkezi sahnesinde
O iri gövdenle oynadığın harmandalıyı
Bütün efeler kıskandı.
İzlerken seni çok gururlandım,
Hülasa Ruşenim
Yaşamın boyunca;
Sana her şey ama her şey yakıştı da
Bir tek ölüm yakışmadı……
Baş Efem can arkadaşım......
Kabrin nur Mekanın cennet olsun....

Nesip AYKIN-2007